Apis Mellifica

Apis mellifica L.

Pszczoła miodna

Apideae – Pszczołowate

(4 CH)

POCHODZENIE I OPIS

Pranalewkę Apis mellifica przygotowuje się przez macerację całych pszczół w alkoholu. W jej skład wchodzą nie tylko związki zawarte w jadzie pszczelim (Apium virus), ale również te, które występują z zbiorniku jadowym, gruczołach, oraz pochodzące z organizmu całego owada. Są one odpowiedzialne za występowanie charakterystycznych objawów składających się na obraz działania patogenetycznego i obraz kliniczny.

Do związków tych należą:

• enzymy:
• fosfolipaza A₂ zwiększająca przepuszczalność naczyń, powodująca uwalnianie histaminy i doprowadzająca do rozpadu komórki
• hialuronidaza prowadząca do zwiększenia przepuszczalności tkanki łącznej.
• peptydy i białka o krótkich łańcuchach, wśród których występują:
• mellityna o działaniu kuraryzującym i uwalniająca histaminę
• apamina mająca działanie neurotoksyczne
• peptyd MCD powodujący degranulację leukocytów zasadochłonnych i komórek tucznych
• histamina, dopamina, noradrenalina i serotonina, biorące udział w postawaniu obrzęku i ostrych reakcji zapalnych.

Ponadto fosfolipaza A₂ i mellityna mają działanie immunogenne, które powinno skłaniać do zachowania dużej ostrożności w stosowaniu niskich rozcieńczeń u osób, które mogą być na nią uczulone. 

Na podstawie przeprowadzonych badań biologicznych5^,6,7 udowodniono, że Apis mellifica znacznie hamuje powstawanie rumienia występującego pod wpływem promieni ultrafioletowych oraz in vitro hamuje degranulację ludzich granulocytów zasadochłonnych. W ciągu ostatnich dziesięciu lat uzyskiwano powtarzalne wyniki tych badań, co stanowi dowód na obiektywną skuteczność wysokich rozcieńczeń leku homeopatycznego pod warunkiem, że zostało spełnione prawo podobieństwa i występuje wrażliwość na daną substancję.

 

DZIAŁANIE OGÓLNE

Działanie ogólne Apis mellifica najlepiej odzwierciedlają objawy pojawiające się po ukąszeniu pszczoły oraz powikłania, które występują u osób szczególnie wrażliwych. Obszary, w obrębie których występują objawy, to:

• skóra
• błony śluzowe
• błony surowicze
• narządowy moczowo- płciowe.

Niekiedy objawom tym może towarzyszyć

• stan gorączkowy.

Klinicznie wspólnym mianownikiem dla wszystkich objawów jest gwałtowne narastanie obrzęku i występowanie stanu zapalnego.

SKÓRA

• Nagle pojawiający się czerwono- różowy obrzęk.
• Pieczenie, kłucie w obrębie zmiany.
• Zmniejszanie się obrzęku pod wpływem zimnych okładów.

Jeśli obrzęk jest zlokalizowany w obrębie tkanek luźnych (np. powieki, narządy płciowe), to przybiera on znaczne rozmiary.

Obrzęk może mieć charakter zarówno miejscowy, jak i ogólny. Swoim zasięgiem może również obejmować błony śluzowe i błony surowicze.

BŁONY ŚLUZOWE

W przypadku błon śluzowych obrzęk może osiągać znaczne rozmiary i mieć dramatyczny przebieg (obrzęk głośni lub błony śluzowej układu oddechowego).

BŁONY SUROWICZE

W przypadku błon surowiczych dochodzi do szybkiego nasilania się reakcji  zapalnej, obrzęku i wysięku.

Mogą nastąpić:

• Wysięk do jamy opłucnej.
• Wysięk do osierdzia.
• Wysięki do torebki maziowej.
• Obrzęk opon mózgowo- rdzeniowych.

UKŁAD MOCZOWO- PŁCIOWY

Zmianami może być dotknięty również miąższ nerek, co się objawia śródmiąższowym zapaleniem nerek.

W przypadku kobiet można obserwować powstawanie obrzęków lub torbieli jajników (zwłaszcza po stronie prawej).

STANY GORĄCZKOWE

Najczęściej towarzyszą zmianom dotyczącym wyżej wymienionych tkanek i charakteryzuje je:

• brak pragnienia
• skóra na przemian gorąca, sucha lub spocona

 

OBJAWY CHARAKTERYSTYCZNE

• ODCZUCIA
• Kłujące, piekące bóle.
• MODALNOŚCI

POGORSZENIE

• pod wpływem ciepła
• pod wpływem nawet najlżejszego dotyku.

POPRAWA

• pod wpływem każdej postaci zimna.
• OBJAWY TOWARZYSZĄCE
• Brak pragnienia, zgłasza w stanach gorączkowych.
• Zaburzenia koordynacji i nieporadność ruchowa w przebiegu ostrych stanów gorączkowych (w związku z obrzękiem opon mózgowo- rdzeniowych).

 

PODSTAWOWE WSKAZANIA KLINICZNE I DAWKOWANIE

W przypadku homeopatii wskazania terapeutyczne wynikają z procesów chorobowych toczących się w obrębie tkanek i narządów, charakterystycznych dla działania patogenetycznego.

• WSKAZANIA DERMATOLOGICZNE

Każdy typ obrzęku, zarówno pochodzenia alergicznego, jak i zapalnego:

• Obrzęk miejscowy: ukąszenia owadów, czyraki, zastrzał.
• Obrzęk uogólniony: oparzenie słoneczne, pokrzywka, rumień wielopostaciowy.

Wspólnym mianownikiem klinicznym jest obrzęk oraz świąd zmniejszający się pod wpływem zimna.

• WSKAZANIA DOTYCZĄCE BŁON ŚLUZOWYCH
• Zapalenie spojówek, zapalenie rogówki.
• Angina (z obrzękiem języczka, który zwisa jak mały woreczek napełniony wodą).
• Zapalenie pochwy, żołędzi.

W tym przypadku wspólnym mianownikiem jest obrzęk zmniejszający się pod wpływem zimna oraz ewentualnie gorączka bez odczuwania pragnienia.

• WSKAZANIA DOTYCZĄCE BŁON SUROWICZYCH
• Szybko narastający wysięk stawowy z różowoczerwonym obrzękiem (Bryonia).
• Szybko narastający wysięk opłucnej, osierdzia, z towarzyszącą gorączką bez pragnienia.
• Ostre limfocytarne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych lub zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych w przebiegu świnki. Apis mellifica jest lekiem z wyboru w silny bólach głowy przebiegających ze stanem osłupienia, mogącym przejść w utratę przytomności. Twarz jest zaczerwieniona, obserwuje się konwulsyjne ruchy głowy, objawiające się przekręcaniem jej na poduszce z jednego policzka na drugi.
• WSKAZANIA DOTYCZĄCE UKŁADU MOCZOWO- PŁCIOWEGO
• Ostre zapalenie nerek przebiegające ze skąpomoczem, białkomoczem, obrzękami, bez odczuwania pragnienia.
• Zapalenie jajników (zwłaszcza prawego).

DAWKOWANIE

Apis mellifica działa szybko, ale krótkotrwale. Jest to lek działający we wszystkich rozcieńczeniach, jednak ze względu na fakt, że bywają osoby szczególnie wrażliwe na jad błonkoskrzydłych, w związku z obecnością w pranalewce fosfolipazy A₂ i melityny wykazujących silne działanie immunogenne, bezpieczniej jest unikać niskich rozcieńczeń.

Najlepsze wyniki uzyskuje się stosując rozcieńczenia 9 i 15 CH.

W stanach ostrych należy przepisywać 5 granulek co 10 do 15 minut, zwiększając odstępy pomiędzy przyjęciami leku wraz z uzyskiwaną poprawą.

W przypadkach podostrych lub przewlekłych, lek przyjmować dwa do czterech razy na dobę.

 

 

5 Aubin M., Baronnet S., Bastide P., Bastide J., Etude Pharmacologique d’une préparation d’Apis melifica (7 CH) administrée par voie oroperlinguale vis- à- vis de l’érythème aux rayons UV chez le cobaye albinos, Ann. Homéop. Fr., 1976, nr 2, s. 185- 192.

6 Bildet J., Guyot M., Bonni F., Grignon M.F., Poitevin B., Quilichini R., Mise  évidence des effets de dilutions d’Apis mellifica et d’Apium Virus vis- à- vis de l’érythème provoquié par un rayonnement UV chez le cobaye, Annales Pharmaceutiques Francaises, 1989, 47, nr 1, s. 24- 32.

7 Poitevin B., Davenas E., Benveniste J., In vitro immunological degranulation of human basophils is modulated by lung histamine and Apis mellifica, British Journal of Clinical Pharmacology, 1988, nr 25, s.439-444.